Wat een regen. De hele weg komt het water met bakken uit de
hemel totdat ….. ik de Franse grens passeer en de zonnestralen mijn auto binnen
vallen en mijn gezicht verwarmen. De lucht is nog grijs, maar die enkele
zonnestralen die door de grijze massa heen breken bereiken mij. Wat een
ontvangst.
Naarmate ik Frankrijk verder in rijd, klaart het weer op. In
Parijs is het zonnig.
Ik ontmoet mijn vrienden van weleer; een vriendschap die
dateert van mijn au-pair tijd in Parijs, ruim dertig jaar geleden. Toen had ik
het met mijn vriendin er al over om in Frankrijk te blijven en hier een bestaan
op te bouwen. Mijn leven liep anders. De liefde lokte mij terug naar Nederland.
Maar nu …. dertig jaar later … krijgt het idee van toen vorm.
Vanaf nu praat ik alleen nog maar Frans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten