Ik houd van het geluid van kraaiende hanen. Ik vind het
rustgevend. De klanken resoneren in mij …
Ik ben onderweg naar het kleinste stadje van Nederland:
Bronkhorst.
Ik stop bij een boerderij die– hoe kan het ook anders - boerenijs
verkoopt. Ik kies een ijsje met hazelnootjes. De € 1,50 voor het ijsje leg ik
in een bakje die daarvoor bedoeld is. Buiten staan stoelen klaar. In het
zonnetje geniet ik van mijn lekkere ijsje.
Met een pontje steek ik de IJssel over. Niet veel later rijd
ik Bronkhorst binnen.
Ik loop door de smalle en korte straatjes van het kleinste
stadje en beeld me het leven van de hier wonende mensen in. In mijn fantasie
zie ik een hechte gemeenschap. In zo’n klein stadje ben je op elkaar
aangewezen. Ik stel me het artistieke leven voor van de kunstenaars die hier
hun galerie hebben … ik kom niet verder dan dat ik niet zou willen ruilen met
hen. Ik geniet van wat ik zie …. de keurig nette tuinen vol bloemen, een stukje
oud bos, de oude gebouwen, een oud herenhuis …. Welke verhalen herbergen deze
huizen? … mensen die uitrusten op een terrasje … ik kijk naar hen. Wat gaat er
in hen om? Genieten ze van het moment? Of zijn hun gedachten elders?
Langzaam laat ik het stadje achter me …. Een haan kraait ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten