Na bijna drie en een halve week is dit mijn laatste dag in
Empe. Morgen ochtend vertrek ik naar mijn volgende bestemming.
Mijn zoon komt langs om dag te zeggen tegen onze hond. Onze
hond die een geweldig nieuw baasje heeft en een geweldige plek om te leven.
We gaan indisch eten. De kok is druk bezig met de
voorbereidingen; heerlijke geuren bereiken mijn neus ….
Gisteravond heb ik met twee vriendinnen in Deventer gegeten.
Een vriendin haalde mijn eerste etentje op mijn studentenkamer aan. Je was zo
vrij, zei ze. Bij mij komt de herinnering boven van een gespreksonderwerp dat
ik toen aanhaalde: Wat is leven? Ik praat over ruim dertig jaar geleden. De
vraag is mij bezig blijven houden. Door de jaren heen zijn mijn antwoorden
dieper geworden. Het ultieme antwoord heb ik bepaald nog niet gevonden. En
misschien is dat juist ook niet de bedoeling van het leven. Het steeds verder
en dieper zoeken brengt meer wijsheid, meer inzicht, meer bewustwording ….
Ik voel het borrelen en bruisen binnen in mij …. Wat brengt de toekomst mij?
Je bent zo'n lieve en warme vrouw. Ik heb genoten van je. Dank voor de mooie herinnering. Die zullen we koesteren. En tot gauw. Bedankt voor alles. Liefs Mariska en Kim en de kinderen.
BeantwoordenVerwijderen