Ma vie française – nieuwe wegen

Ik ontdek nieuwe wegen, nieuwe paden. Uitgesleten paden die al eeuwen lang verborgen liggen in een prachtig landschap. Paden waar – vermoed ik – al velen over gelopen hebben, maar niet op de manier zoals ik op de paden loop ; met mijn gevoel voor alles wat ik zie en hoor en ruik, met mijn ervaring, met mijn gedachten ….

Ik ontdek een nieuw gebied met nieuwe paden en dat allemaal in ‘mijn achtertuin’. Ook al hebben velen voor mij dit gebied betreden, deze paden gelopen, voor mij is het de eerste keer ….

Ik ben helemaal alleen op dit stukje wereld. Een wereld waar Romeinen lang voor mij ook liepen. Waar mensen hun leven leefden. Ik tracht mij een voorstelling te maken van hoe het toen was …. Niet veel anders dan nu, denk ik. Ook al zijn onze middelen anders, we leven ons leven met onze vragen en behoeften, met onze liefdes

Ik kom een granaatappelboom tegen met mooie rijpe vruchten … ik neem voorzichtig n appel in mijn hand …. Zal ik hem plukken? …… nee.

Aan het einde van mijn wandeling kom ik mijn buurman tegen …. Zijn vrouw nodigt mij uit voor een kop koffie.

Ma vie française – Pic Saint Loup

Ik loop over rotspunten, keien en keitjes omhoog, naar de top van een berg. Op de top staat een oude ruïne. Hoe hoger ik kom hoe meer mensen ik tegenkom en inhaal. Mensen met tassen in hun handen, of een rugzak om. Ouders met kinderen of stelletjes. Ik heb sterk het vermoeden dat zij boven op de top gaan picknicken …. Wat een leuk idee. Ik loop zonder rugzak en met de verkeerde schoenen. Mijn wandeling is onverwachts.

Ik maak een tochtje door de omgeving en kom bij deze mooie plek terecht. Ik kan het niet laten om omhoog te lopen. Al lopend geniet ik van de geuren en de uitzichten. Na een kleine klimpartij boven op de berg loop ik weer naar beneden.

Het is prachtig weer. Ik besluit door te rijden naar het strand. Ik vind het water vandaag te koud om een zeewandeling te maken. Ik spreid mijn handdoek uit op het zand. De golven maken weer dat heerlijke geluid ….

Ma vie française – Een zeewandeling

Na een dag van teksten schrijven, loop ik heerlijk in de zee. Wat een genot. Het water voelt heerlijk aan. De zon schijnt. Mijn handen bungelen achter mij in het water ; het maakt een rustgevend, kabbelend geluid. Het geluid doet mij denken aan een zeilboot die door het water klieft. De golven die tegen de romp rollen, maken een zelfde geluid. Dat geluid ….. heerlijk.

Ik kan intens genieten van deze ‘kleine’ dingen. Dat is fijn. Ik hoef er niets voor te doen …. het is er gewoon.

Na anderhalf uur stap ik uit het water. Het voelt gek aan, heel licht, alsof mijn benen veertjes zijn.

Onderweg naar huis koop ik mijn avondmaaltje. Ik zie een ‘courge’ liggen. Geen idee wat dat is. Het ziet eruit als een soort pompoen. Eens kijken of ik een recept kan vinden op het internet. Dan koop ik de volgende keer een ‘courge’.

Ma vie française – Na regen weer zonneschijn

Strak blauwe lucht, 27 graden. Geen vuiltje aan de lucht, alsof er niets aan de hand is geweest. En toch heeft Montpellier onder water gestaan.

Voor mijn yoga cursus heb ik een certificat médical nodig. Voor iedere sport trouwens. Na twee uur wachten ben ik aan de beurt. De dokter roept me binnen. Ik vraag gelijk een aantal kopieën. Welke sport ik dan nog meer wil gaan doen. Iedere sport z’n eigen certificaat …… kitesurfen, bergbelimmen en één voor een andere sport, niet gespecificeerd.

Zo ontdek ik steeds meer over het franse leven. Over zaken die anders gaan dan ik gewend ben. Mooi om de verschillen te zien om vervolgens te begrijpen wat de basis is van het anders doen. Het geeft mij ook inzicht in wat voor mij ‘gewoon’ is, dingen waar ik niet meer bij stil sta ….. en nu dus wel. Boeiend.

Ma vie française – Alerte rouge

De weg in Montpellier waar ik gisteravond nog vrolijk over reed, is vandaag compleet onder water gelopen. En niet zo’n beetje ook.

Een allerte rouge is werkelijk een waarschuwing om thuis te blijven, om vooral niet ergens toch naar toe te willen gaan. Een allerte rouge betekent een ernstige bedreiging voor mens en materiaal. Zo ken ik dat niet in Nederland.

Ik zit hoog en droog in m’n huisje. Toch is op een steenworp afstand een heel dorp ondergelopen. In drie uur tijd stond het water 1,80 meter hoog in de straten.

En dan te bedenken dat ik gistermiddag nog heerlijk met de golven speelde ….

Ma vie française – Kite surfen

Ik geniet weer van de zee. Hoge golven spoelen over mij heen. Ik moet mijn zonnebril vasthouden anders spoelt die mee met de golven. Natuurlijk helemaal niet handig om met bril de zee in te gaan.

Ik kijk verrukt naar een kite surfer. Met een reuze snelheid topt hij over de golven. Hier en daar maakt hij een vrolijk sprongetje de lucht in. Dat ga ik ook doen….

Het wordt kouder …. of begin ik al zuiderlijke trekjes te krijgen : het is 24 graden !!

Thuis maak ik mijn Franse maaltijd klaar, zonder wijn, met kaas. Het eens door mij begeerde Franse stokbrood eet ik niet meer… te wit.

Later op de avond rijd ik naar Montpellier, waar mijn ‘eerste’ logement is…. voor nog een paar dagen.

Waar zal ik volgend jaar wonen ? Een huisje bij Montpel, in de buurt van de zee? Dat is wel mijn wens.

Maar voor nu is het helemaal goed waar ik nu woon.