Ma vie française – nieuwe wegen

Ik ontdek nieuwe wegen, nieuwe paden. Uitgesleten paden die al eeuwen lang verborgen liggen in een prachtig landschap. Paden waar – vermoed ik – al velen over gelopen hebben, maar niet op de manier zoals ik op de paden loop ; met mijn gevoel voor alles wat ik zie en hoor en ruik, met mijn ervaring, met mijn gedachten ….

Ik ontdek een nieuw gebied met nieuwe paden en dat allemaal in ‘mijn achtertuin’. Ook al hebben velen voor mij dit gebied betreden, deze paden gelopen, voor mij is het de eerste keer ….

Ik ben helemaal alleen op dit stukje wereld. Een wereld waar Romeinen lang voor mij ook liepen. Waar mensen hun leven leefden. Ik tracht mij een voorstelling te maken van hoe het toen was …. Niet veel anders dan nu, denk ik. Ook al zijn onze middelen anders, we leven ons leven met onze vragen en behoeften, met onze liefdes

Ik kom een granaatappelboom tegen met mooie rijpe vruchten … ik neem voorzichtig n appel in mijn hand …. Zal ik hem plukken? …… nee.

Aan het einde van mijn wandeling kom ik mijn buurman tegen …. Zijn vrouw nodigt mij uit voor een kop koffie.

Ma vie française – Pic Saint Loup

Ik loop over rotspunten, keien en keitjes omhoog, naar de top van een berg. Op de top staat een oude ruïne. Hoe hoger ik kom hoe meer mensen ik tegenkom en inhaal. Mensen met tassen in hun handen, of een rugzak om. Ouders met kinderen of stelletjes. Ik heb sterk het vermoeden dat zij boven op de top gaan picknicken …. Wat een leuk idee. Ik loop zonder rugzak en met de verkeerde schoenen. Mijn wandeling is onverwachts.

Ik maak een tochtje door de omgeving en kom bij deze mooie plek terecht. Ik kan het niet laten om omhoog te lopen. Al lopend geniet ik van de geuren en de uitzichten. Na een kleine klimpartij boven op de berg loop ik weer naar beneden.

Het is prachtig weer. Ik besluit door te rijden naar het strand. Ik vind het water vandaag te koud om een zeewandeling te maken. Ik spreid mijn handdoek uit op het zand. De golven maken weer dat heerlijke geluid ….

Ma vie française – Een zeewandeling

Na een dag van teksten schrijven, loop ik heerlijk in de zee. Wat een genot. Het water voelt heerlijk aan. De zon schijnt. Mijn handen bungelen achter mij in het water ; het maakt een rustgevend, kabbelend geluid. Het geluid doet mij denken aan een zeilboot die door het water klieft. De golven die tegen de romp rollen, maken een zelfde geluid. Dat geluid ….. heerlijk.

Ik kan intens genieten van deze ‘kleine’ dingen. Dat is fijn. Ik hoef er niets voor te doen …. het is er gewoon.

Na anderhalf uur stap ik uit het water. Het voelt gek aan, heel licht, alsof mijn benen veertjes zijn.

Onderweg naar huis koop ik mijn avondmaaltje. Ik zie een ‘courge’ liggen. Geen idee wat dat is. Het ziet eruit als een soort pompoen. Eens kijken of ik een recept kan vinden op het internet. Dan koop ik de volgende keer een ‘courge’.

Ma vie française – Na regen weer zonneschijn

Strak blauwe lucht, 27 graden. Geen vuiltje aan de lucht, alsof er niets aan de hand is geweest. En toch heeft Montpellier onder water gestaan.

Voor mijn yoga cursus heb ik een certificat médical nodig. Voor iedere sport trouwens. Na twee uur wachten ben ik aan de beurt. De dokter roept me binnen. Ik vraag gelijk een aantal kopieën. Welke sport ik dan nog meer wil gaan doen. Iedere sport z’n eigen certificaat …… kitesurfen, bergbelimmen en één voor een andere sport, niet gespecificeerd.

Zo ontdek ik steeds meer over het franse leven. Over zaken die anders gaan dan ik gewend ben. Mooi om de verschillen te zien om vervolgens te begrijpen wat de basis is van het anders doen. Het geeft mij ook inzicht in wat voor mij ‘gewoon’ is, dingen waar ik niet meer bij stil sta ….. en nu dus wel. Boeiend.