Ik voel me gelukkig… met de mensen om me heen, de honden die
aan mijn voeten liggen, de natuur …. we voeden elkaar…. een liefdevolle omgeving.
Ik heb m’n eerste paardrijles gehad op een van de paardjes
die in de wei staan. Een mooie ervaring! M’n paard stapt rustig met mij op z’n
rug, zeker van zijn stappen, door het weiland. Mijn begeleidster loopt naast me
en houdt het hengsel van het paard vast. Ze vertelt me dat zij met paarden
omgaat vanaf het moment dat zij het woord ‘paard’ kon zeggen. ‘Dan ben je nu gewoon
één met paarden’ zeg ik. Ze beaamt het. Mooi.
Een pijnlijke gedachte haalt mij uit mijn open, gelukkige
gevoel. Oh, oh die gedachten ….wat ze al niet teweeg kunnen brengen…. en ….. ze
maken weer iets duidelijk ….. Aan het gedichtje dat ik laatst van iemand kreeg
kan ik weer een zin toevoegen …
‘Als je je kunt ontspannen in pijn, zul je een nieuwe opening in je
hart vinden’
Ik ga een ritje maken. Even later wandel ik door Doesburg.
‘Hoi’ roept iemand. Ik beantwoord haar groet. Een gevoel van liefde borrelt
weer op. Liefde voor mensen en een gelukkig gevoel bij alles wat ik zie en
meemaak.
Nu zit ik heerlijk buiten. De regen klettert op m’n afdakje.
die toegevoegde regel aan je gedicht, dat is nu het mooie van je gevoel toestaan een belangrijke plek te geven in je leven. in jouw geval haalde een pijnlijke gedachte je uit het gelukzalige nu, maar het kan ook een gebeurtenis zijn als zo iets simpels als het breken van een dierbaar glas, het kapot waaien van ???? zulke idioten kleine voorvallen kunnen je terug werpen in hele vroege teleurstellingen van verlies of niet kunnen afmaken etc. pas als je dat gevoel ook voor jezelf erkent als belangrijk ipv het wegzet onder het motto ach joh kan gebeuren, kun je voor jezelf gaan invullen waarom het zo jammer is, of waarom je er zo op reageert etc. Ikzelf zie dingen gebeuren op het schilderdoek, met mijn schilderjuf had ik laatst een les waarin uiteindelijk keuzes voor compositie en kijkrichting de hoofdmoot gingen vormen. 1 simpele opmerking over gesloten en open blik maakte duidelijk dat ook mijn gevoel bij een opening naar links totaal anders was dan bij de opening naar rechts. Deze meer dan simpele uitkomst heeft meer dan vier jaar soul surching gekost vanuit de beweging cirkel: ik ben nl. geneigd een cirkel van buiten naar binnen te maken, doe het maar eens in de lucht en voel wat het je doet...mij benauwd het, maar maak je diezelfde cirkel van binnen naar buiten dan krijg je ruimte. Logisch denk je, is het ook, maar dan implanteren in je gedragingen of handelingen of het nu schilderen is of iets anders het gaat om loslaten en ruimte creeeren...ik herken de paralel wel met de zin die je hebt toegevoegd anders maar toch weer enigzIns gelijk.
BeantwoordenVerwijderen